Πέρασαν κιόλας 14 χρόνια από την διεξαγωγή του 1ου Όπεν Ηρακλείου.
Ήταν αρχές του 1997 όταν μας «κατέβηκε» η ιδέα να διοργανώσουμε ένα Όπεν τουρνουά στο Ηράκλειο για να γνωρίσει ο σκακιστικός κόσμος την ίδρυση ενός καινούριου συλλόγου, της ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
Η Σκακιστική Επικοινωνία είχε μόλις ιδρυθεί και δεν είχε προλάβει να δώσει ούτε έναν επίσημο αγώνα.
Χωρίς καμία εμπειρία από διοργανώσεις, μια ομάδα από σκακιστές ξεκινάμε να στήσουμε ένα τουρνουά. Την προσπάθειά μας αυτή, βοήθησε πολύ και ο αείμνηστος Μίμης Καβούρης (πρόεδρος του συλλόγου τότε, πρόεδρος του δημοτικού ραδιοφώνου και δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Ηρακλείου). Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να ζητήσουμε από τον Δήμο Ηρακλείου να μας παραχωρήσει τη «Βίλλα Στέλλα». Δυστυχώς όμως
είχαμε αργήσει και η «Βίλλα Στέλλα» ήταν διαθέσιμη μόνο για τους δύο πρώτους γύρους! Από τον 3ο γύρο θα έπρεπε να ξαναστήσουμε όλο το τουρνουά σε άλλη αίθουσα λίγα μέτρα πιο κάτω.
Το στήσιμο της αίθουσας: Μας πήρε μια ολόκληρη μέρα για να στήσουμε στη Βίλλα Στέλλα τραπέζια για 80 άτομα. Μεταφέραμε με τα χέρια ένα-ένα τα τραπέζια σε μία απόσταση 300 μέτρων και μετά τις καρέκλες. Περνάγαμε σε παράταξη ο ένας πίσω από τον άλλον, μπροστά από όλες τις καφετέριες της πλατείας μέχρι να φτάσουμε στη Βίλλα Στέλλα και μετά πάλι πίσω. το ωραίο ήταν ότι από το 2ο γύρο έπρεπε να τα ξαναμεταφέραμε όλα, στο νέο χώρο διεξαγωγής του τουρνουά, λίγα μέτρα πιο κάτω σε μια αίθουσα που μας παραχώρησε ιδιώτης. Είχε και 40 βαθμούς θερμοκρασία, ότι καλύτερο.
Το υλικό: Το γέλιο το μεγάλο ήταν όταν πήγαμε να πάρουμε το υλικό για το τουρνουά από την ΕΣΟ. Το υλικό έπρεπε να το μεταφέρουμε από το Σ.Ε.Φ. στο Ηράκλειο. Πήγαμε με το τρένο 4-5 άτομα και πήραμε σκακιέρες, κομμάτια και ρολόγια ξύλινα, μπήκαμε μέσα στο τρενάκι και επιστρέψαμε ύστερα από ένα μεγάλο ταξίδι στο Ηράκλειο, όπου μας περίμενε μια μεγάλη έκπληξη. Μόλις βγαίνουμε από το τρένο, σχίστηκε η σακούλα με τα κομμάτια και γέμισε η αποβάθρα με πιονάκια και ίππους. Άντε να τα μαζέψουμε. Ελπίζω η ομοσπονδία να μην μας χρεώσει 15 χρόνια μετά την απώλεια κανενός κομματιού.
Η διαφήμιση: Πως όμως θα διαφημίζαμε το τουρνουά από τη στιγμή που κανείς δεν γνώριζε την ύπαρξή μας; Πως θα συμμετείχαν αν δεν γνώριζαν ότι επρόκειτο να γίνει τουρνουά; Κινητά τηλέφωνα, διαδίκτυο, facebook και τέτοια δεν υπήρχαν, όλα ήταν manual. Βοήθεια σε αυτό πήραμε από τον Τάκη Πανταβό και τον Μανώλη Πιμπλή οι οποίοι δημοσίευσαν το γεγονός στις εφημερίδες που είχαν σκακιστικές στήλες. Μάλιστα κατά την διάρκεια του τουρνουά συνέχισαν να γράφουν εκτός από το ρεπορτάζ και κολακευτικά λόγια με αποτέλεσμα να διαδωθεί το τουρνουά. Μετά πήραμε σβάρνα τα καφενεία, τα στέκια σκακιστών και τηλέφωνα (σταθερά) σε όσους γνωστούς είχαμε. Φυσικά για τις δηλώσεις συμμετοχής είχαμε δώσει τηλέφωνα σταθερά έτσι έπρεπε να μένουμε μέσα στα σπίτια μας και να περιμένουμε τις κλήσεις. Κάθε βράδυ συναντιόμασταν στο «γνωστό» μέρος και ανταλλάσαμε συμμετοχές. «Εγώ έχω τρεις εσύ πόσες; «Εγώ δεν ήμουν σπίτι σήμερα».
Οι συμμετοχές: Τελικά οι συμμετοχές ξεπέρασαν τις 70 το οποίο το θεωρήσαμε μεγάλη επιτυχία, γιατί τότε δεν έπαιζαν σε ανοιχτά τουρνουά πολλοί έφηβοι και νέοι. Για διαιτητή φυσικά είχαμε τον κ. Βαζελάκη ο οποίος έκανε τις κληρώσεις με τον παραδοσιακό τρόπο με τις καρτέλες και η Ντίνα Σερετάκη έγραφε σε κόλλα Α4 με καμιά δεκαριά καρμπόν από κάτω, τα ζευγάρια. Οι τρόποι για να μάθει κανείς τον αντίπαλό του στον επόμενο γύρο ή αποτελέσματα του προηγούμενου ήταν τρεις: Ή θα έπρεπε να περιμένει μέχρι να τελειώσουν όλοι, ή θα έπρεπε να πάρει τηλέφωνο έναν από τους διαιτητές ή τους υπεύθυνους που ήξεραν την κλήρωση ή το πιο απλό να έρθει το βράδυ από το «καφενείο», πράγμα που έκαναν οι περισσότεροι, αφού την επομένη υπήρχε ρεπό. Όλα τα είχαμε προβλέψει.
Το τουρνουά διεξήχθη από τις 25 Μαΐου μέχρι τις 13 Ιουνίου κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή. Χρειαζόμασταν μία μέρα κενό για να μάθουμε αποτελέσματα, κληρώσεις και να συνέλθουμε από τα ξενύχτια μετά το κάθε γύρο. Το παράβολο συμμετοχής στο 1ο Όπεν ήταν 1000δρχ και οι πρώτοι τρεις νικητές κέρδισαν από 80.000, 50.00 και 30.000 δραχμές αντίστοιχα. Νικητής του τουρνουά ήταν ο Θανάσης Καραγιάννης, 2ος ο Νίκος Καλέσης και 3ος ο Δημήτρης Σιαμίδης. Συμμετείχαν ακόμη αρκετά γνωστοί σκακιστές όπως ο μοναδικός Ανδρέας Παπασταυρόπουλος, ο οποίος είχε γράψει τα καλύτερα στο περιοδικό που έβγαζε (Σκακιστικά Δρώμενα) για εμάς και το τουρνουά. Μάλιστα είχε ζητήσει να έρθει στην Επικοινωνία και να παίξει μαζί μας ακόμη και στη Β’ Τοπική, αλλά φυσικά τον αποτρέψαμε αφού ο Ανδρέας τότε έπαιζε στο Κορυδαλλό και στην Α’ Εθνική. Μετά από ένα χρόνο όμως δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα και ο Ανδρέας φόρεσε τη φανέλα της ομάδας, πάντα χωρίς λεφτά μιλάμε έτσι; Στο τουρνουά έπαιζε και ο Κύπριος Άλκης Μαρτίδης ο οποίος έμενε για χρόνια στο Ηράκλειο, ο Γιώργος Σαγκριώτης ο οποίος επίσης μετά από χρόνια ήρθε στην ομάδα και η 10χρονη τότε Βέρα Παπαδοπούλου, την οποία την βλέπαμε και λέγαμε «κέρδισέ την τώρα γιατί σε μερικά χρόνια που θα γίνει πρωταθλήτρια Ελλάδας δεν έχει ούτε νούλα».
Μετά το τέλος του τουρνουά, στις 14 Ιουνίου, όλος ο σκακιστικός κόσμος γνώριζε την ύπαρξη της Σκακιστικής Επικοινωνίας και όλοι ρωτούσαν για το 2ο Όπεν, το οποίο είχε πάνω από 100 συμμετοχές! Το τουρνουά για εμάς είναι το «παιδί» μας και θα φροντίζουμε κάθε χρόνο να γίνεται καλύτερο. {jcomments on}